ŞİİR
|
Seviş Yolcu
Gurbet yavrum garba düşmektir gurbet Çiçeklerden gelincik içinde Bünyamin sevgisi
Yürüdün gittin eski kurganlar üstünden kent kent Kulağında ama bir çömleğin kırılma sesi
Barış demişlerdir ve güvercin tıkmışlardır boğazına Bu yüzden edep kuralı gözetmez Anadolu ermişi
Bu yüzden kimi zaman zordur ayırmak Üstünü başını yırtmış ağıtlardan şiiri
Bir dostluk hastalığı senin şiirin Sümbül diye genzine bastırırsın akrebi
Öyle durur bir kıyının serüveninde ceset Odan öyle sevinçsiz, yüzün öyle serin ki
Yine de bir elinle kapıyı aralarken Öbür elindeki titreme dünyanın anadili
Merkezefendi’nin gizli barınağından Bu açık hava kahvesine getirdiğin ne ki
Bir kentin ortasındasın boyuna saatini kuruyorsun O dursa hayatın da duracak sanki
Evler eski bir uygarlığın dingin lağımları Sokaklarsa çatışıyor temizliyor birbirini
Anımsar mısın toros ekspresinden inmiştiniz Biletlerinizden ibaretti ikinizin de kimliği
Bahçelerden geç parklardan köprülerden geç git Aşklar da bakım istiyor öğrenemedin gitti
Seviş yolcu büyük sözler söyle ve hemen ayrıl Uçurumlar birleştirir yüksek tepeleri. Cemal SÜREYA
|