ŞİİR
|
Doğayı Katık Ettim Hüznüne
Paramparça
geçer Sürgün
grisi bulutlar . Gün
sevdalı bir yürektir , Tükenir
kanayan sular da . Solar
mor dağların yüzü , Kirpiklerine
kadar dolar da , Bir
türlü ağlayamaz rüzgar . Çöker
körfez yalnızlığıma Yıllanmış
yapraklara vururum sensizliği , Kurumuş
otların burukluğuna . Ellerimde
büyür ağaçların gölgeleri , Gözlerimde
puslanır lambalardaki ışık . Tükenir
şarkılar , Cırcır
böceklerinin dillerinde , Çekilir
kayalıkların kuytuluklarına Köy
çocuklarının neşesi , Deniz
teslim olurken geceye , Büker
boynunu öksüz ellerim , Ve
başlar gökyüzü ağlamaya . AHMET ÜMİT
|
,
,