ŞİİR
| Hasret
Gel
, Dallarda
tomurcuklanan bahar gibi
aydınlansın içim . Güneş
ol kara kıştan kalan
son karları da erit . Dağlardan
dökülen soğuk sular gibi
süzül yaralı yüreğime . Gel
, Soğuktan
kavrulan yüzüm renklensin . Çatlamış
dudaklarım senin gelişine gülümsesin . Ayrılırken
eğdiğin o güzel başını kaldır . Göz
yaşlarını sil artık . Memleketimin
toprağının , denizinin , Gökyüzünün
rengiyle bak bana . Gözlerinde
ay ışığındaki denizler gibi
çelik renkli pırıltılar oynaşsın . Umutlarımız
, özlemlerimiz ortak seninle . Biz
ki ellerimizin kanamasına aldırmadan En
sert kayalara , en güzel biçimi vermişiz . En
güçlü fırtınalar bile , Sürükleyip
götürememiş bizi istediği yöne . Zulüm
kol gezerken sokaklarda Bir
kat daha güzelleştirmişiz delikanlı günlerimizi . Varsın
ayrılık bu defa uzunca sürsün biraz , Hasret
tatlı tatlı sancısın yüreklerimizde . Ben
burada gözlerinin ışığından , Yüreğinin
sıcaklığından ayrı düşmüş olsam da , Sen
şehrinde bir başına kalsan da İkimiz
de insanlığın bu büyük uğraşında oldukça , Ne
dağlar , denizlerle örülü uzaklık , Ne
birlikte yaşayamadığımız günlerin
kahrolası boşluğu Yaralayamayacak
,
dünya kurulalı beri
tüm içten sevgilerle
güzel ve sade olan sevdamızı . AHMET ÜMİT
|
,
,